هپاتیت اتوایمیون یا خودایمن ) AIH (یكی از علل هپاتیت مزمن می‌باشد. در بیماری هپاتیت اتوایمیون، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های كبد حمله كرده و سبب التهاب سلول‌های كبدی می‌شود. این التهاب مزمن به تدریج باعث مشكلات جدی در كبد می‌شود. این بیماری یکی از بیماریهای خودایمنی مبهمی است که به صورت اختصاصی یک اندام را درگیر می‌کند و به وسیله واکنش های تقریبا ایمونولوژیک با اتوآنتی ژنهای غیراختصاصی آن اندام شناسایی می شود. آنتی بادیهای مشخصه بیماری به صورت مشخصANA ،ASMA و 1 ALKM هستند این اتوآنتی بادیها هم اکنون نیز به صورت گسترده برای تشخیص مورد استفاده قرار می گیرند، اما ارتباطشان با پاتوژنز بیماری هنوز مشخص نشده و جستجوی درازمدت برای یافتن یک اتوآنتیژن اختصاصی برای کبد و بیماری ادامه دارد. اثربخشی درمان سرکوبگر ایمنی درازمدت با پردنیزولون و آزاتیوپرین در دهه 1960 مورد اثبات قرار گرفت و از آن زمان تاکنون به عنوان درمان استاندارد هپاتیت اتوایمیون باقی مانده است. پیشرفتهای سریع و بزرگی که در زمینه درمان بیماری، بر مبنای مطالعات بالینی کنترل شده ایجاد شده است با این وجود هنوز سؤالات فراوانی درباره درمان مناسب هپاتیت اتوایمیون بدون پاسخ باقی مانده است. درمانهای سرکوبگر ایمنی امیدبخش جدیدی منتظر مقایسه رسمی با درمانهای استاندارد فعلی می باشند و از سوی دیگر هنوز ابهامات فراوان و در عین حال مهمی درباره جزئیات کاربرد درمانهای استاندارد وجود دارند به جهت انجام مطالعات دقیق تر نیاز به جمع آوری و ثبت اطلاعات بیماران هپاتیت اتوایمیون ضروری بود.
سیستم ثبت هپاتیت اتوایمیون AIH تحت نظارت مرکز تحقیقات بیماریهای گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تبریزاز سال 1394 با هدف شناسایی بیماران مبتلا و ارتقاء شرایط فعلی در جهت مراقبت استاندارد بیماران می باشد.
اهداف این پروژه اجرایی وپژوهشی :
ارتقاء ارائه خدمات درمانی و آموزشی به بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون
ایجاد بستر مناسب جهت تولید شواهد ارزیابی وضعیت خدمات پیشگیري و درمانی بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون
توسعه ارتباطات بین المللی و همکاري با برنامه هاي بین المللی ثبت بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون
مجری:
مسوول اصلی ثبت:دکتر محمد حسین صومی
مدت زمان اجرا: 5 سال